дапушчэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дапушчэ́нне дапушчэ́нні
Р. дапушчэ́ння дапушчэ́нняў
Д. дапушчэ́нню дапушчэ́нням
В. дапушчэ́нне дапушчэ́нні
Т. дапушчэ́ннем дапушчэ́ннямі
М. дапушчэ́нні дапушчэ́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)