заканта́чыцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
заканта́чуся |
заканта́чымся |
2-я ас. |
заканта́чышся |
заканта́чыцеся |
3-я ас. |
заканта́чыцца |
заканта́чацца |
Прошлы час |
м. |
заканта́чыўся |
заканта́чыліся |
ж. |
заканта́чылася |
н. |
заканта́чылася |
Загадны лад |
2-я ас. |
заканта́чся |
заканта́чцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
заканта́чыўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
заканта́чыць
‘устанавіць кантакт з кім-небудзь; моцна захапіцца чым-небудзь, абмежаваць кола сваіх інтарэсаў чым-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
заканта́чу |
заканта́чым |
2-я ас. |
заканта́чыш |
заканта́чыце |
3-я ас. |
заканта́чыць |
заканта́чаць |
Прошлы час |
м. |
заканта́чыў |
заканта́чылі |
ж. |
заканта́чыла |
н. |
заканта́чыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
заканта́ч |
заканта́чце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
заканта́чыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
закантрактава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
закантрактава́ны |
закантрактава́ная |
закантрактава́нае |
закантрактава́ныя |
Р. |
закантрактава́нага |
закантрактава́най закантрактава́нае |
закантрактава́нага |
закантрактава́ных |
Д. |
закантрактава́наму |
закантрактава́най |
закантрактава́наму |
закантрактава́ным |
В. |
закантрактава́ны (неадуш.) закантрактава́нага (адуш.) |
закантрактава́ную |
закантрактава́нае |
закантрактава́ныя (неадуш.) закантрактава́ных (адуш.) |
Т. |
закантрактава́ным |
закантрактава́най закантрактава́наю |
закантрактава́ным |
закантрактава́нымі |
М. |
закантрактава́ным |
закантрактава́най |
закантрактава́ным |
закантрактава́ных |
Кароткая форма: закантрактава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
закантрактава́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
закантракту́юся |
закантракту́емся |
2-я ас. |
закантракту́ешся |
закантракту́ецеся |
3-я ас. |
закантракту́ецца |
закантракту́юцца |
Прошлы час |
м. |
закантрактава́ўся |
закантрактава́ліся |
ж. |
закантрактава́лася |
н. |
закантрактава́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
закантракту́йся |
закантракту́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
закантрактава́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
закантрактава́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
закантракту́ю |
закантракту́ем |
2-я ас. |
закантракту́еш |
закантракту́еце |
3-я ас. |
закантракту́е |
закантракту́юць |
Прошлы час |
м. |
закантрактава́ў |
закантрактава́лі |
ж. |
закантрактава́ла |
н. |
закантрактава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
закантракту́й |
закантракту́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
закантрактава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
закантракто́ўвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
закантракто́ўваюся |
закантракто́ўваемся |
2-я ас. |
закантракто́ўваешся |
закантракто́ўваецеся |
3-я ас. |
закантракто́ўваецца |
закантракто́ўваюцца |
Прошлы час |
м. |
закантракто́ўваўся |
закантракто́ўваліся |
ж. |
закантракто́ўвалася |
н. |
закантракто́ўвалася |
Загадны лад |
2-я ас. |
закантракто́ўвайся |
закантракто́ўвайцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
закантракто́ўваючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
закантракто́ўваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
закантракто́ўваю |
закантракто́ўваем |
2-я ас. |
закантракто́ўваеш |
закантракто́ўваеце |
3-я ас. |
закантракто́ўвае |
закантракто́ўваюць |
Прошлы час |
м. |
закантракто́ўваў |
закантракто́ўвалі |
ж. |
закантракто́ўвала |
н. |
закантракто́ўвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
закантракто́ўвай |
закантракто́ўвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
закантракто́ўваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
закану́рак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
закану́рак |
закану́ркі |
Р. |
закану́рка |
закану́ркаў |
Д. |
закану́рку |
закану́ркам |
В. |
закану́рак |
закану́ркі |
Т. |
закану́ркам |
закану́ркамі |
М. |
закану́рку |
закану́рках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
закану́рка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
закану́рка |
закану́ркі |
Р. |
закану́ркі |
закану́рак |
Д. |
закану́рцы |
закану́ркам |
В. |
закану́рку |
закану́ркі |
Т. |
закану́ркай закану́ркаю |
закану́ркамі |
М. |
закану́рцы |
закану́рках |
Крыніцы:
piskunou2012.