заканта́чыць
‘устанавіць кантакт з кім-небудзь; моцна захапіцца чым-небудзь, абмежаваць кола сваіх інтарэсаў чым-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| заканта́чу | заканта́чым | |
| заканта́чыш | заканта́чыце | |
| заканта́чыць | заканта́чаць | |
| Прошлы час | ||
| заканта́чыў | заканта́чылі | |
| заканта́чыла | ||
| заканта́чыла | ||
| Загадны лад | ||
| заканта́ч | заканта́чце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| заканта́чыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)