закану́рка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| закану́рка | закану́ркі | |
| закану́ркі | закану́рак | |
| закану́рцы | закану́ркам | |
| закану́рку | закану́ркі | |
| закану́ркай закану́ркаю |
закану́ркамі | |
| закану́рцы | закану́рках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)