Дабры́нскі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
м. |
Н. |
Дабры́нскі |
Р. |
Дабры́нскага |
Д. |
Дабры́нскаму |
В. |
Дабры́нскі |
Т. |
Дабры́нскім |
М. |
Дабры́нскім |
Дабры́нь
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
Дабры́нь |
Р. |
Дабры́ні |
Д. |
Дабры́ні |
В. |
Дабры́нь |
Т. |
Дабры́нню |
М. |
Дабры́ні |
дабрыня́
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
дабрыня́ |
Р. |
дабрыні́ |
Д. |
дабрыні́ |
В. |
дабрыню́ |
Т. |
дабрынёй дабрынёю |
М. |
дабрыні́ |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Дабры́ня
назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
Дабры́ня |
Дабры́ні |
Р. |
Дабры́ні |
Дабры́няў |
Д. |
Дабры́ню |
Дабры́ням |
В. |
Дабры́ню |
Дабры́няў |
Т. |
Дабры́нем |
Дабры́нямі |
М. |
Дабры́ню |
Дабры́нях |
дабрысці́
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
дабрыду́ |
дабрыдзё́м |
2-я ас. |
дабрыдзе́ш |
дабрыдзяце́ |
3-я ас. |
дабрыдзе́ |
дабрыду́ць |
Прошлы час |
м. |
дабры́ў |
дабрылі́ |
ж. |
дабрыла́ |
н. |
дабрыло́ |
Загадны лад |
2-я ас. |
дабрыдзі́ |
дабрыдзі́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
дабры́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дабры́ты
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
дабры́ты |
дабры́тая |
дабры́тае |
дабры́тыя |
Р. |
дабры́тага |
дабры́тай дабры́тае |
дабры́тага |
дабры́тых |
Д. |
дабры́таму |
дабры́тай |
дабры́таму |
дабры́тым |
В. |
дабры́ты (неадуш.) дабры́тага (адуш.) |
дабры́тую |
дабры́тае |
дабры́тыя (неадуш.) дабры́тых (адуш.) |
Т. |
дабры́тым |
дабры́тай дабры́таю |
дабры́тым |
дабры́тымі |
М. |
дабры́тым |
дабры́тай |
дабры́тым |
дабры́тых |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
дабры́ты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
дабры́ты |
дабры́тая |
дабры́тае |
дабры́тыя |
Р. |
дабры́тага |
дабры́тай дабры́тае |
дабры́тага |
дабры́тых |
Д. |
дабры́таму |
дабры́тай |
дабры́таму |
дабры́тым |
В. |
дабры́ты (неадуш.) дабры́тага (адуш.) |
дабры́тую |
дабры́тае |
дабры́тыя (неадуш.) дабры́тых (адуш.) |
Т. |
дабры́тым |
дабры́тай дабры́таю |
дабры́тым |
дабры́тымі |
М. |
дабры́тым |
дабры́тай |
дабры́тым |
дабры́тых |
Кароткая форма: дабры́та.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Дабры́ца
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
Дабры́ца |
Р. |
Дабры́цы |
Д. |
Дабры́цы |
В. |
Дабры́цу |
Т. |
Дабры́цай Дабры́цаю |
М. |
Дабры́цы |