Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

мовазна́ўчы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	мовазна́ўчы	мовазна́ўчая	мовазна́ўчае	мовазна́ўчыя
Р.	мовазна́ўчага	мовазна́ўчай мовазна́ўчае	мовазна́ўчага	мовазна́ўчых
Д.	мовазна́ўчаму	мовазна́ўчай	мовазна́ўчаму	мовазна́ўчым
В.	мовазна́ўчы (неадуш.) мовазна́ўчага (адуш.)	мовазна́ўчую	мовазна́ўчае	мовазна́ўчыя (неадуш.) мовазна́ўчых (адуш.)
Т.	мовазна́ўчым	мовазна́ўчай мовазна́ўчаю	мовазна́ўчым	мовазна́ўчымі
М.	мовазна́ўчым	мовазна́ўчай	мовазна́ўчым	мовазна́ўчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мовалю́б

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

моватво́рац

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

моватво́рчасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

моватво́рчы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	моватво́рчы	моватво́рчая	моватво́рчае	моватво́рчыя
Р.	моватво́рчага	моватво́рчай моватво́рчае	моватво́рчага	моватво́рчых
Д.	моватво́рчаму	моватво́рчай	моватво́рчаму	моватво́рчым
В.	моватво́рчы (неадуш.) моватво́рчага (адуш.)	моватво́рчую	моватво́рчае	моватво́рчыя (неадуш.) моватво́рчых (адуш.)
Т.	моватво́рчым	моватво́рчай моватво́рчаю	моватво́рчым	моватво́рчымі
М.	моватво́рчым	моватво́рчай	моватво́рчым	моватво́рчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

моваўтварэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

мо́ва-крыні́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	мо́ва-крыні́ца	мо́вы-крыні́цы
Р.	мо́вы-крыні́цы	мо́ў-крыні́ц
Д.	мо́ве-крыні́цы	мо́вам-крыні́цам
В.	мо́ву-крыні́цу	мо́вы-крыні́цы
Т.	мо́вай-крыні́цай мо́вай-крыні́цаю	мо́вамі-крыні́цамі
М.	мо́ве-крыні́цы	мо́вах-крыні́цах

Крыніцы: sbm2012.

мо́ва-пасрэ́днік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	мо́ва-пасрэ́днік	мо́вы-пасрэ́днікі
Р.	мо́вы-пасрэ́дніка	моў-пасрэ́днікаў
Д.	мо́ве-пасрэ́дніку	мо́вам-пасрэ́днікам
В.	мо́ву-пасрэ́днік	мо́вы-пасрэ́днікі
Т.	мо́вай-пасрэ́днікам мо́ваю-пасрэ́днікам	мо́вамі-пасрэ́днікамі
М.	мо́ве-пасрэ́дніку	мо́вах-пасрэ́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsbm1984.

мо́ва-пасрэ́дніца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	мо́ва-пасрэ́дніца	мо́вы-пасрэ́дніцы
Р.	мо́вы-пасрэ́дніцы	мо́ў-пасрэ́дніц
Д.	мо́ве-пасрэ́дніцы	мо́вам-пасрэ́дніцам
В.	мо́ву-пасрэ́дніцу	мо́вы-пасрэ́дніцы
Т.	мо́вай-пасрэ́дніцай мо́вай-пасрэ́дніцаю	мо́вамі-пасрэ́дніцамі
М.	мо́ве-пасрэ́дніцы	мо́вах-пасрэ́дніцах

Крыніцы: sbm2012.

мо́венне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Verbum