Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Ко́нанаўшчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	Ко́нанаўшчына
Р.	Ко́нанаўшчыны
Д.	Ко́нанаўшчыне
В.	Ко́нанаўшчыну
Т.	Ко́нанаўшчынай Ко́нанаўшчынаю
М.	Ко́нанаўшчыне

ко́нан-до́йлеўскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ко́нан-до́йлеўскі	ко́нан-до́йлеўская	ко́нан-до́йлеўскае	ко́нан-до́йлеўскія
Р.	ко́нан-до́йлеўскага	ко́нан-до́йлеўскай ко́нан-до́йлеўскае	ко́нан-до́йлеўскага	ко́нан-до́йлеўскіх
Д.	ко́нан-до́йлеўскаму	ко́нан-до́йлеўскай	ко́нан-до́йлеўскаму	ко́нан-до́йлеўскім
В.	ко́нан-до́йлеўскі (неадуш.) ко́нан-до́йлеўскага (адуш.)	ко́нан-до́йлеўскую	ко́нан-до́йлеўскае	ко́нан-до́йлеўскія (неадуш.) ко́нан-до́йлеўскіх (адуш.)
Т.	ко́нан-до́йлеўскім	ко́нан-до́йлеўскай ко́нан-до́йлеўскаю	ко́нан-до́йлеўскім	ко́нан-до́йлеўскімі
М.	ко́нан-до́йлеўскім	ко́нан-до́йлеўскай	ко́нан-до́йлеўскім	ко́нан-до́йлеўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

конарме́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

конарме́йскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	конарме́йскі	конарме́йская	конарме́йскае	конарме́йскія
Р.	конарме́йскага	конарме́йскай конарме́йскае	конарме́йскага	конарме́йскіх
Д.	конарме́йскаму	конарме́йскай	конарме́йскаму	конарме́йскім
В.	конарме́йскі (неадуш.) конарме́йскага (адуш.)	конарме́йскую	конарме́йскае	конарме́йскія (неадуш.) конарме́йскіх (адуш.)
Т.	конарме́йскім	конарме́йскай конарме́йскаю	конарме́йскім	конарме́йскімі
М.	конарме́йскім	конарме́йскай	конарме́йскім	конарме́йскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

кона́рмія

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

ко́наўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ко́начны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ко́начны	ко́начная	ко́начнае	ко́начныя
Р.	ко́начнага	ко́начнай ко́начнае	ко́начнага	ко́начных
Д.	ко́начнаму	ко́начнай	ко́начнаму	ко́начным
В.	ко́начны (неадуш.) ко́начнага (адуш.)	ко́начную	ко́начнае	ко́начныя (неадуш.) ко́начных (адуш.)
Т.	ко́начным	ко́начнай ко́начнаю	ко́начным	ко́начнымі
М.	ко́начным	ко́начнай	ко́начным	ко́начных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Ко́нга

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, нескланяльны

ко́ндар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Ко́ндратавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

Verbum