Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
абвгджйклмнопрстуўхцчшэя

ду́мец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ду́мец ду́мцы
Р. ду́мца ду́мцаў
Д. ду́мцу ду́мцам
В. ду́мца ду́мцаў
Т. ду́мцам ду́мцамі
М. ду́мцу ду́мцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Ду́мічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ду́мічы
Р. Ду́міч
Ду́мічаў
Д. Ду́мічам
В. Ду́мічы
Т. Ду́мічамі
М. Ду́мічах

ду́мка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ду́мка ду́мкі
Р. ду́мкі ду́мак
Д. ду́мцы ду́мкам
В. ду́мку ду́мкі
Т. ду́мкай
ду́мкаю		 ду́мкамі
М. ду́мцы ду́мках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ду́мна

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
ду́мна - -

Крыніцы: piskunou2012.

ду́мнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. ду́мнасць
Р. ду́мнасці
Д. ду́мнасці
В. ду́мнасць
Т. ду́мнасцю
М. ду́мнасці

Крыніцы: piskunou2012.

ду́мнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ду́мнік ду́мнікі
Р. ду́мніка ду́мнікаў
Д. ду́мніку ду́мнікам
В. ду́мніка ду́мнікаў
Т. ду́мнікам ду́мнікамі
М. ду́мніку ду́мніках

Крыніцы: piskunou2012.

ду́мны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ду́мны ду́мная ду́мнае ду́мныя
Р. ду́мнага ду́мнай
ду́мнае		 ду́мнага ду́мных
Д. ду́мнаму ду́мнай ду́мнаму ду́мным
В. ду́мны (неадуш.)
ду́мнага (адуш.)		 ду́мную ду́мнае ду́мныя (неадуш.)
ду́мных (адуш.)
Т. ду́мным ду́мнай
ду́мнаю		 ду́мным ду́мнымі
М. ду́мным ду́мнай ду́мным ду́мных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

ду́мпер

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ду́мпер ду́мперы
Р. ду́мпера ду́мпераў
Д. ду́мперу ду́мперам
В. ду́мпер ду́мперы
Т. ду́мперам ду́мперамі
М. ду́мперы ду́мперах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

ду́мперны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ду́мперны ду́мперная ду́мпернае ду́мперныя
Р. ду́мпернага ду́мпернай
ду́мпернае		 ду́мпернага ду́мперных
Д. ду́мпернаму ду́мпернай ду́мпернаму ду́мперным
В. ду́мперны (неадуш.)
ду́мпернага (адуш.)		 ду́мперную ду́мпернае ду́мперныя (неадуш.)
ду́мперных (адуш.)
Т. ду́мперным ду́мпернай
ду́мпернаю		 ду́мперным ду́мпернымі
М. ду́мперным ду́мпернай ду́мперным ду́мперных

Крыніцы: piskunou2012.

думпка́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. думпка́р думпка́ры
Р. думпка́ра думпка́раў
Д. думпка́ру думпка́рам
В. думпка́р думпка́ры
Т. думпка́рам думпка́рамі
М. думпка́ры думпка́рах

Іншыя варыянты: ду́мпкар.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.