ду́мнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ду́мнік | ду́мнікі | |
| ду́мніка | ду́мнікаў | |
| ду́мніку | ду́мнікам | |
| ду́мніка | ду́мнікаў | |
| ду́мнікам | ду́мнікамі | |
| ду́мніку | ду́мніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)