Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’
агдежзйлнпрстхцчш

вуркатлі́васць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. вуркатлі́васць
Р. вуркатлі́васці
Д. вуркатлі́васці
В. вуркатлі́васць
Т. вуркатлі́васцю
М. вуркатлі́васці

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

вуркатлі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вуркатлі́вы вуркатлі́вая вуркатлі́вае вуркатлі́выя
Р. вуркатлі́вага вуркатлі́вай
вуркатлі́вае		 вуркатлі́вага вуркатлі́вых
Д. вуркатлі́ваму вуркатлі́вай вуркатлі́ваму вуркатлі́вым
В. вуркатлі́вы (неадуш.)
вуркатлі́вага (адуш.)		 вуркатлі́вую вуркатлі́вае вуркатлі́выя (неадуш.)
вуркатлі́вых (адуш.)
Т. вуркатлі́вым вуркатлі́вай
вуркатлі́ваю		 вуркатлі́вым вуркатлі́вымі
М. вуркатлі́вым вуркатлі́вай вуркатлі́вым вуркатлі́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вуркатну́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вуркатну́ вуркатнё́м
2-я ас. вуркатне́ш вуркатняце́
3-я ас. вуркатне́ вуркатну́ць
Прошлы час
м. вуркатну́ў вуркатну́лі
ж. вуркатну́ла
н. вуркатну́ла
Загадны лад
2-я ас. вуркатні́ вуркатні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час вуркатну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

вуркаце́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. вуркаце́нне
Р. вуркаце́ння
Д. вуркаце́нню
В. вуркаце́нне
Т. вуркаце́ннем
М. вуркаце́нні

Крыніцы: piskunou2012.

ву́ркаць

‘бурчаць, сварыцца’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ву́ркаю ву́ркаем
2-я ас. ву́ркаеш ву́ркаеце
3-я ас. ву́ркае ву́ркаюць
Прошлы час
м. ву́ркаў ву́ркалі
ж. ву́ркала
н. ву́ркала
Загадны лад
2-я ас. ву́ркай ву́ркайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ву́ркаючы

Крыніцы: piskunou2012.

ву́ркнуць

‘аднакратны да вуркаць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ву́ркну ву́ркнем
2-я ас. ву́ркнеш ву́ркнеце
3-я ас. ву́ркне ву́ркнуць
Прошлы час
м. ву́ркнуў ву́ркнулі
ж. ву́ркнула
н. ву́ркнула
Загадны лад
2-я ас. ву́ркні ву́ркніце
Дзеепрыслоўе
прош. час ву́ркнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

вурну́ць

‘украсці каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вурну́ вурнё́м
2-я ас. вурне́ш вурняце́
3-я ас. вурне́ вурну́ць
Прошлы час
м. вурну́ў вурну́лі
ж. вурну́ла
н. вурну́ла
Загадны лад
2-я ас. вурні́ вурні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час вурну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

вурча́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вурча́нне вурча́нні
Р. вурча́ння вурча́нняў
Д. вурча́нню вурча́нням
В. вурча́нне вурча́нні
Т. вурча́ннем вурча́ннямі
М. вурча́нні вурча́ннях

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вурча́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вурчу́ вурчы́м
2-я ас. вурчы́ш вурчыце́
3-я ас. вурчы́ць вурча́ць
Прошлы час
м. вурча́ў вурча́лі
ж. вурча́ла
н. вурча́ла
Загадны лад
2-я ас. вурчы́ вурчы́це

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вурчэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. вурчэ́нне
Р. вурчэ́ння
Д. вурчэ́нню
В. вурчэ́нне
Т. вурчэ́ннем
М. вурчэ́нні

Крыніцы: piskunou2012.