вурча́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вурча́нне вурча́нні
Р. вурча́ння вурча́нняў
Д. вурча́нню вурча́нням
В. вурча́нне вурча́нні
Т. вурча́ннем вурча́ннямі
М. вурча́нні вурча́ннях

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)