вурну́ць
‘украсці каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| вурну́ | вурнё́м | |
| вурне́ш | вурняце́ | |
| вурне́ | вурну́ць | |
| Прошлы час | ||
| вурну́ў | вурну́лі | |
| вурну́ла | ||
| вурну́ла | ||
| Загадны лад | ||
| вурні́ | вурні́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| вурну́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)