ка́ньканне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
ка́ньканне | ка́ньканні | |
ка́нькання | ка́ньканняў | |
ка́ньканню | ка́ньканням | |
ка́ньканне | ка́ньканні | |
ка́ньканнем | ка́ньканнямі | |
ка́ньканні | ка́ньканнях |
Крыніцы:
ка́ньканне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
ка́ньканне | ка́ньканні | |
ка́нькання | ка́ньканняў | |
ка́ньканню | ка́ньканням | |
ка́ньканне | ка́ньканні | |
ка́ньканнем | ка́ньканнямі | |
ка́ньканні | ка́ньканнях |
Крыніцы:
ка́ньканнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
ка́ньканнік | ка́ньканнікі | |
ка́ньканніка | ка́ньканнікаў | |
ка́ньканніку | ка́ньканнікам | |
ка́ньканніка | ка́ньканнікаў | |
ка́ньканнікам | ка́ньканнікамі | |
ка́ньканніку | ка́ньканніках |
Крыніцы:
ка́ньканніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
ка́ньканніца | ка́ньканніцы | |
ка́ньканніцы | ка́ньканніц | |
ка́ньканніцы | ка́ньканніцам | |
ка́ньканніцу | ка́ньканніц | |
ка́ньканніцай ка́ньканніцаю |
ка́ньканніцамі | |
ка́ньканніцы | ка́ньканніцах |
Крыніцы:
ка́нькаць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час | ||
---|---|---|
ка́нькаю | ка́нькаем | |
ка́нькаеш | ка́нькаеце | |
ка́нькае | ка́нькаюць | |
Прошлы час | ||
ка́нькаў | ка́нькалі | |
ка́нькала | ||
ка́нькала | ||
Дзеепрыслоўе | ||
ка́нькаючы |
Крыніцы:
Канькі́
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
Канькі́ | |
Канько́ў | |
Канька́м | |
Канькі́ | |
Канька́мі | |
Канька́х |
канько́вы
прыметнік, адносны
канько́вы | канько́вая | канько́вае | канько́выя | |
канько́вага | канько́вай канько́вае |
канько́вага | канько́вых | |
канько́ваму | канько́вай | канько́ваму | канько́вым | |
канько́вы ( канько́вага ( |
канько́вую | канько́вае | канько́выя ( канько́вых ( |
|
канько́вым | канько́вай канько́ваю |
канько́вым | канько́вымі | |
канько́вым | канько́вай | канько́вым | канько́вых |
Крыніцы:
канья́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
канья́к | каньякі́ | |
каньяку́ | каньяко́ў | |
каньяку́ | каньяка́м | |
канья́к | каньякі́ | |
каньяко́м | каньяка́мі | |
каньяку́ | каньяка́х |
Крыніцы:
канья́чны
прыметнік, адносны
канья́чны | канья́чная | канья́чнае | канья́чныя | |
канья́чнага | канья́чнай канья́чнае |
канья́чнага | канья́чных | |
канья́чнаму | канья́чнай | канья́чнаму | канья́чным | |
канья́чны ( канья́чнага ( |
канья́чную | канья́чнае | канья́чныя ( канья́чных ( |
|
канья́чным | канья́чнай канья́чнаю |
канья́чным | канья́чнымі | |
канья́чным | канья́чнай | канья́чным | канья́чных |
Крыніцы:
каньячо́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
каньячо́к | каньячкі | |
каньячка | каньячкоў | |
каньячку | каньячкам | |
каньячо́к | каньячкі | |
каньячком | каньячкамі | |
каньячку | каньячках |
Крыніцы:
кан’югава́ны
прыметнік, адносны
кан’югава́ны | кан’югава́ная | кан’югава́нае | кан’югава́ныя | |
кан’югава́нага | кан’югава́най кан’югава́нае |
кан’югава́нага | кан’югава́ных | |
кан’югава́наму | кан’югава́най | кан’югава́наму | кан’югава́ным | |
кан’югава́ны ( кан’югава́нага ( |
кан’югава́ную | кан’югава́нае | кан’югава́ныя ( кан’югава́ных ( |
|
кан’югава́ным | кан’югава́най кан’югава́наю |
кан’югава́ным | кан’югава́нымі | |
кан’югава́ным | кан’югава́най | кан’югава́ным | кан’югава́ных |
Крыніцы: