ка́нькаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ка́нькаю ка́нькаем
2-я ас. ка́нькаеш ка́нькаеце
3-я ас. ка́нькае ка́нькаюць
Прошлы час
м. ка́нькаў ка́нькалі
ж. ка́нькала
н. ка́нькала
Дзеепрыслоўе
цяп. час ка́нькаючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)