заатэхні́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
заатэхні́чны |
заатэхні́чная |
заатэхні́чнае |
заатэхні́чныя |
Р. |
заатэхні́чнага |
заатэхні́чнай заатэхні́чнае |
заатэхні́чнага |
заатэхні́чных |
Д. |
заатэхні́чнаму |
заатэхні́чнай |
заатэхні́чнаму |
заатэхні́чным |
В. |
заатэхні́чны (неадуш.) заатэхні́чнага (адуш.) |
заатэхні́чную |
заатэхні́чнае |
заатэхні́чныя (неадуш.) заатэхні́чных (адуш.) |
Т. |
заатэхні́чным |
заатэхні́чнай заатэхні́чнаю |
заатэхні́чным |
заатэхні́чнымі |
М. |
заатэхні́чным |
заатэхні́чнай |
заатэхні́чным |
заатэхні́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
заатэ́хнія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
заатэ́хнія |
Р. |
заатэ́хніі |
Д. |
заатэ́хніі |
В. |
заатэ́хнію |
Т. |
заатэ́хніяй заатэ́хніяю |
М. |
заатэ́хніі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
заафа́г
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
заафа́г |
заафа́гі |
Р. |
заафа́га |
заафа́гаў |
Д. |
заафа́гу |
заафа́гам |
В. |
заафа́га |
заафа́гаў |
Т. |
заафа́гам |
заафа́гамі |
М. |
заафа́гу |
заафа́гах |
Крыніцы:
piskunou2012.
заафе́рма
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
заафе́рма |
заафе́рмы |
Р. |
заафе́рмы |
заафе́рм заафе́рмаў |
Д. |
заафе́рме |
заафе́рмам |
В. |
заафе́рму |
заафе́рмы |
Т. |
заафе́рмай заафе́рмаю |
заафе́рмамі |
М. |
заафе́рме |
заафе́рмах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
заафі́л
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
заафі́л |
заафі́лы |
Р. |
заафі́ла |
заафі́лаў |
Д. |
заафі́лу |
заафі́лам |
В. |
заафі́ла |
заафі́лаў |
Т. |
заафі́лам |
заафі́ламі |
М. |
заафі́ле |
заафі́лах |
Крыніцы:
piskunou2012.
заафі́т
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
заафі́т |
заафі́ты |
Р. |
заафі́та |
заафі́таў |
Д. |
заафі́ту |
заафі́там |
В. |
заафі́та |
заафі́таў |
Т. |
заафі́там |
заафі́тамі |
М. |
заафі́це |
заафі́тах |
Крыніцы:
piskunou2012.
заафі́ты
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
заафі́ты |
Р. |
заафі́таў |
Д. |
заафі́там |
В. |
заафі́таў |
Т. |
заафі́тамі |
М. |
заафі́тах |
Крыніцы:
sbm2012.
заафо́бія
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
заафо́бія |
заафо́біі |
Р. |
заафо́біі |
заафо́бій |
Д. |
заафо́біі |
заафо́біям |
В. |
заафо́бію |
заафо́біі |
Т. |
заафо́біяй заафо́біяю |
заафо́біямі |
М. |
заафо́біі |
заафо́біях |
Крыніцы:
piskunou2012.
заа́хаць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
заа́хаю |
заа́хаем |
2-я ас. |
заа́хаеш |
заа́хаеце |
3-я ас. |
заа́хае |
заа́хаюць |
Прошлы час |
м. |
заа́хаў |
заа́халі |
ж. |
заа́хала |
н. |
заа́хала |
Загадны лад |
2-я ас. |
заа́хай |
заа́хайце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
заа́хаўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
заахво́ціцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
заахво́чуся |
заахво́цімся |
2-я ас. |
заахво́цішся |
заахво́ціцеся |
3-я ас. |
заахво́ціцца |
заахво́цяцца |
Прошлы час |
м. |
заахво́ціўся |
заахво́ціліся |
ж. |
заахво́цілася |
н. |
заахво́цілася |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
заахво́ціўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.