Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлмнорухыэ’
абвгдзійклмнпрстўфхцшэ-

дэка́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дэка́н дэка́ны
Р. дэка́на дэка́наў
Д. дэка́ну дэка́нам
В. дэка́на дэка́наў
Т. дэка́нам дэка́намі
М. дэка́не дэка́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дэкананіза́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дэкананіза́цыя
Р. дэкананіза́цыі
Д. дэкананіза́цыі
В. дэкананіза́цыю
Т. дэкананіза́цыяй
дэкананіза́цыяю
М. дэкананіза́цыі

Крыніцы: piskunou2012.

дэкана́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дэкана́т дэкана́ты
Р. дэкана́та дэкана́таў
Д. дэкана́ту дэкана́там
В. дэкана́т дэкана́ты
Т. дэкана́там дэкана́тамі
М. дэкана́це дэкана́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

дэкана́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дэкана́цкі дэкана́цкая дэкана́цкае дэкана́цкія
Р. дэкана́цкага дэкана́цкай
дэкана́цкае		 дэкана́цкага дэкана́цкіх
Д. дэкана́цкаму дэкана́цкай дэкана́цкаму дэкана́цкім
В. дэкана́цкі (неадуш.)
дэкана́цкага (адуш.)		 дэкана́цкую дэкана́цкае дэкана́цкія (неадуш.)
дэкана́цкіх (адуш.)
Т. дэкана́цкім дэкана́цкай
дэкана́цкаю		 дэкана́цкім дэкана́цкімі
М. дэкана́цкім дэкана́цкай дэкана́цкім дэкана́цкіх

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

дэка́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дэка́нскі дэка́нская дэка́нскае дэка́нскія
Р. дэка́нскага дэка́нскай
дэка́нскае		 дэка́нскага дэка́нскіх
Д. дэка́нскаму дэка́нскай дэка́нскаму дэка́нскім
В. дэка́нскі (неадуш.)
дэка́нскага (адуш.)		 дэка́нскую дэка́нскае дэка́нскія (неадуш.)
дэка́нскіх (адуш.)
Т. дэка́нскім дэка́нскай
дэка́нскаю		 дэка́нскім дэка́нскімі
М. дэка́нскім дэка́нскай дэка́нскім дэка́нскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

дэка́нства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дэка́нства
Р. дэка́нства
Д. дэка́нству
В. дэка́нства
Т. дэка́нствам
М. дэка́нстве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

дэка́нстваваць

‘займаць пасаду дэкана’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дэка́нствую дэка́нствуем
2-я ас. дэка́нствуеш дэка́нствуеце
3-я ас. дэка́нствуе дэка́нствуюць
Прошлы час
м. дэка́нстваваў дэка́нствавалі
ж. дэка́нствавала
н. дэка́нствавала
Загадны лад
2-я ас. дэка́нствуй дэка́нствуйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дэка́нствуючы

Крыніцы: piskunou2012.

дэканструктыві́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дэканструктыві́зм
Р. дэканструктыві́зму
Д. дэканструктыві́зму
В. дэканструктыві́зм
Т. дэканструктыві́змам
М. дэканструктыві́зме

Крыніцы: piskunou2012.

дэканструктыві́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дэканструктыві́ст дэканструктыві́сты
Р. дэканструктыві́ста дэканструктыві́стаў
Д. дэканструктыві́сту дэканструктыві́стам
В. дэканструктыві́ста дэканструктыві́стаў
Т. дэканструктыві́стам дэканструктыві́стамі
М. дэканструктыві́сце дэканструктыві́стах

Крыніцы: piskunou2012.

дэканструктыві́сцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дэканструктыві́сцкі дэканструктыві́сцкая дэканструктыві́сцкае дэканструктыві́сцкія
Р. дэканструктыві́сцкага дэканструктыві́сцкай
дэканструктыві́сцкае		 дэканструктыві́сцкага дэканструктыві́сцкіх
Д. дэканструктыві́сцкаму дэканструктыві́сцкай дэканструктыві́сцкаму дэканструктыві́сцкім
В. дэканструктыві́сцкі (неадуш.)
дэканструктыві́сцкага (адуш.)		 дэканструктыві́сцкую дэканструктыві́сцкае дэканструктыві́сцкія (неадуш.)
дэканструктыві́сцкіх (адуш.)
Т. дэканструктыві́сцкім дэканструктыві́сцкай
дэканструктыві́сцкаю		 дэканструктыві́сцкім дэканструктыві́сцкімі
М. дэканструктыві́сцкім дэканструктыві́сцкай дэканструктыві́сцкім дэканструктыві́сцкіх

Крыніцы: piskunou2012.