Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

СкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

Піля́ка ’пільны да працы’ (Варл.). Да таіць?, пільна (гл.).

Піляні́ца ’белы хлеб’ (Бяльк.). Да палян hfa (гл.).

Піля́р (пыляр) ’пільшчык’ (бяроз., ЛА, 3). Да піліць/. Суф. — ’ар. як у махляр, званар.

Пілясі́на (пелясіна) ’паласа (сала)’ (паўн.-усх., КЭС). Да пяле сы (гл.).

Піля́ць1 ’моцна кусаць, джгаць’ (ТС). Няясна. Хутчэй за ўсё, гукапераймальнае, параўн. такаць ’пстрыкаць’ (гл.).

Піляць2 ’пілаваць’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ; добр., Мат. Гом.), ’няўмела іграць’ (Сл. ПЗБ). Да яйкі (гл.), параўн. пацокаць (гл.).