Кні́жнік ’кніжная паліца’ (Сцяшк. Сл.). Гл. кніга 1.
Кні́жніца ’бібліятэка’ (Др.-Падб., Гарэц.). Гл. кніга 1.
Кні́жыць ’капрызіць, плакаць, вішчаць’ (Сл. паўн.-зах.). Да кніга 2 (гл.) або пад уплывам балтыйскіх форм (літ. knigždė́ti ’тс’) (Сл. паўн.-зах., 490–491).
◎ Кніжэ́ць ’кішэць’ (Сл. паўн.-зах.). Балтызм. Да літ. knibždėti ’тс’. Гл. Фрэнкель, 278.
◎ Кнізе́ць ’тс’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. кніжэць.
◎ Кні́каць ’кланяцца прысядаючы’ (Нас.). Рабіць кніксен з ням. knicksen ’тс’.
◎ Кні́паць ’вязаць’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. літ. knypołi ’крапатліва працаваць, калупацца’ (там жа, 2, 491). Параўн. Лаўчутэ, Балтизмы, 68.
◎ Кні́пель ’падгерац, жалезны крук, які прыцягвае шворан да трайні’ (Нар. словатв.). Гл. кнібель.
◎ Кні́пці ’кіпці, клешні, пазногці’ (Сл. паўн.-зах., Сцяшк. Сл.). Параўн. літ. knibliai ’тс’ (Сл. паўн.-зах., 2, 491). Кантамінацыя з кіпці (гл.).
◎ Кні́цець ’балець, ныць, свярбець’, ’карцець, хацець’, ’кусаць, бегаць’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. літ. kniteti ’тс’ (там жа, 2, 491).