◎ Кнэ́бэль ’завала’; «двары на кнэбэль замыкаліся» (Сл. паўн.-зах.). Гл. кнебіль.
◎ Кнэ́мбіць ’мучыць, біць’ (Сцяшк. Сл.). З польск. gnębić ’прыгнятаць, мучыць’.