◎ Мя́ндры ’рагоз шырокалісты, Typha latifolia L.’ (Сл. ПЗБ). Балтызм. Параўн. літ. mėndrė, nendrė ’чарот’ (Грынавяцкене, там жа, 3, 101 і Liet. term., 183), лат. maldri ’тс’.
Мяне́ — род. склон займ. я (Гарэц., ТСБМ). Укр. мене, ст.-рус. мене (рус. меня з XV ст., у якім ‑я ўзнікла пад уплывам р. скл. адз. л. асноў на ‑о — Сабалеўскі, Лекции, 186; Праабражэнскі (1, 524) бачыць кантамінацыю ст.-рус. мене і старой формы В. скл. мя < прасл. mę‑), славен. mène, серб.-харв. ме́не, макед., балг. мене, ст.-слав. мене. Прасл. mene, якому адпавядаюць ст.-прус. mennei, літ. manę̃s, ст.-інд. máma, авест. mana, ст.-перс. mām. І.‑е. *me (Міклашыч, 188; Бернекер, 2, 36; Голуб-Копечны, 227; Фасмер, 2, 599; Скок, 2, 405–406).
◎ Мянёга ’мінога рачная, Lampetra planeri L.’ (бас. Нёмана, Жук.). У выніку кантамінацыі мянёк ’мянтуз’ і мінога.
Мянёк ’мянтуз’ (ТСБМ, Крыв.; пін., КЭС). Да мень (гл.).
◎ Мянёнцы ’пералівісты ў колеры’ (іўеў., Сцяшк. Сл.) запазычана з польск. mieniący ’якому характэрна мігаценне колераў’.
◎ Мяні́ны ’дзень нараджэння, дзень анёла’ (Грыг.), мяніннік (Грыг.,^Нас.). Да імяніны (гл.).
◎ Мяніць ’мяняць’, мяніцца ’мяняцца’ (Гарэц., Нас.), ст.-рус. мѣнитися ’тс’, мѣнити ’мяняць’ (XV ст.). Да прасл. mėniticmėna. Гл. мена, мяняць.
◎ Мянка, ст.-бел. мянка ’рыба траска, Gadus morhua’ (1539 г.) (Ябл.). Запазычана з літ. menkė ’тс’ (Яблонскіс, 127; Вяржбоўскі, 512; Лаўчутэ, Балтызмы, 48).
◎ *Мя́нта, мʼянта ’балбатун, гультай’ (ТС). Да мента© (гл.)
◎ *Мянта́ць, лаг. мінтиць ’мянціць’ (Шатал.). Утворана ад мента© (гл.).