Verbum

анлайнавы слоўнік

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Аўтарскі слоўнік — у ім словы і тлумачэнні пададзены паводле асабістых поглядаў укладальнікаў. Магчымыя няправільныя націскі, а таксама іншыя памылкі і недакладнасці.

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я 1 2 -«

а в г д е ё ж з і л м н о п р у ы э ю я .

а б в г д ж з к л м н п р с т ч ш

гуча́нне н

1. Tönen n -s, Schall m -(e)s, -e і Schälle; Láutung f -, -en;

сло́ва ма́е заме́жнае гуча́нне das Wort hat eine frémde Láutung [klingt fremd];

блі́зкі гуча́ннем ähnlich klíngend, klángähnlich;

2. перан (сэнс, характар) Nóte f -, -n;

мець асаблі́вае гуча́нне éine besóndere Nóte háben;

сатыры́чнае гуча́нне satírische Nóte

гуча́ць

1. (падаваць гукі) tönen vi; klíngen* vi; láuten vi;

2. (чуцца) erschállen* vi (s), ertönen vi (s), erklíngen* vi (s);

яе́ го́лас гучы́ць до́бра ihre Stímme hat éinen gúten Klang [klingt gut, schön]

гу́чна прысл

1. klángvoll;

2. laut

гучнагавары́льнік м Láutsprecher m -s, -, Tónsäule f -, -n (вулічная ўстаноўка);

ру́парны гучнагавары́льнік Tríchterlautsprecher m -s, -

гу́чнасць ж Láutstärke f -

гучней прысл (выш. ст ад laut) láuter; klángvoller

гучне́ць láuter wérden

гу́чны

1. klángvoll, tónreich, klángreich; wóhlklingend, wóhllautend (мілагучны);

2. (далёка чутны) laut, vernéhmlich

гучо́к м бат Schössling m -(e)s, -e, Spross m -es, -e(n), Sprössling m -(e)s, -e