го́ра н
1. Gram m -(e)s, Kúmmer m -s;
з го́р vor Kúmmer;
2. (бяда) Élend n -(e)s, Not f -, Únglück n -(e)s;
на маё го́р zu méinem Kúmmer;
го́р мне! wéhe mir!;
адно́ го́р з табо́й ich habe nur Kúmmer [méine líebe Not] mit dir;
з го́рам папала́м mit Müh und Not;
яму́ і го́р ма́ла es kümmert ihn nicht
го́рад м Stadt f -, Städte;
гало́ўны го́рад Háuptstadt f, Metropóle f -, n;
куро́ртны го́рад Bádestadt f -, -städte;
пайсці́ ў го́рад in die Stadt gehen*;
у напра́мку да го́рада stádteinwärts;
за го́рад aufs Land, ins Grüne;
у ме́жах го́рада ínnerhalb der Stadt(grenzen)
го́рай прысл выш. ст разм гл горш
го́ран м
1. тэх Herd m -(e)s, -e;
кава́льскі го́ран Schmíedeherd m;
2. перан Féueprobe f -, -n;
го́ран жыцця́ загартава́ў яго́ die Féuerprobe des Lébens stählte ihn
го́рац м Bérgbewohner m -s, -
го́рача прысл (drückend) heiß, glühend heiß, glútheiß; schwül (душна)
горб м Buckel m -s, -, Höcker m -s, -;
◊ жыць сваі́м гарбо́м von éigener Hände Árbeit lében
го́рбіцца den Rücken krümmen, sich krümmen, sich krumm hálten*
го́рбіць zum Búckel krümmen, krümmen vt;
го́рбіць спі́ну éinen Búckel máchen