насі́лле
1. (прымус) Zwang
2. (фізічнае ўздзеянне) Gewálttat
ужы́ць насі́лле Gewált ánwenden* [gebráuchen]
насі́лле
1. (прымус) Zwang
2. (фізічнае ўздзеянне) Gewálttat
ужы́ць насі́лле Gewált ánwenden* [gebráuchen]
насі́лу
насі́льна
насі́льшчык
насі́цца
1. (хутка рухацца) (umhér)laufen*
2.
но́сяцца чу́ткі es géhen Gerüchte um;
насі́цца ў паве́тры (адчувацца) es liegt in der Luft;
3. (з кім
насі́цца з ду́мкай sich mit dem Gedánken trágen*;
з ім на́дта мно́га насі́ліся man gab sich állzu viel mit ihm ab;
4. (пра адзенне) sich trágen*, háltbar sein;
◊ насі́цца з кім
насі́ць
1. trágen*
насі́ць дзіця́ на рука́х das Kind auf dem Arm trágen*;
2. (адзенне, аздабленні
3.:
насі́ць про́зві́шча [зва́нне] éinen Námen [Títel] trágen*, führen
4.:
насі́ць хара́ктар den Charákter [kɑ-] háben (
◊ насі́ць на рука́х каго
ледзь но́гі но́сяць sich kaum auf den Béinen hálten können*
наска́льны
1.
наска́льны жы́вапіс Höhlenmalerei
2.
насканда́ліць
наскіда́ць (in Ménge) (áb)wérfen*
наско́к
1. (напад) plötzlicher Überfall;
2.
3.:
з наско́ку (з разгону, адразу) in vóllem Lauf, in vóller Fahrt; (не падумаўшы) kúrzerhand, óhne lánge zu überlégen