мірга́ць
1. zwínkern
2. (рабіць знакі) zúblinzeln
мірга́ць
1. zwínkern
2. (рабіць знакі) zúblinzeln
міргну́ць
1. zwínkern
2. (зрабіць знак) zúblinzeln
ён на́ват во́кам не міргну́ў er hat mit kéiner Wímper gezúckt
мі́рна
мі́рны
1. Fríedens-;
мі́рны дагаво́р Fríedensvertrag
мі́рныя перамо́вы Fríedensverhandlungen
мі́рнае ўрэгулява́нне fríedliche Régelung, Béilegung
мі́рны час Fríedenszeiten
2. (не ваенны) fríedlich;
мі́рныя жыхары́ Zivilbevölkerung [-´vi:-]
3. (спакойны) fríedlich; fríedvoll
мірт
мі́ртавы Mýrten -
міры́цца
1. (з кім
2. (з чым
міры́ць versöhnen
мірыя́ды
мірыя́ды зо́рак Myriáden von Stérnen
міс