Verbum

пчала́, ‑ы, ж.

Насякомае, якое перапрацоўвае кветкавы нектар на мёд. А сады гэтаю вясною стаялі, нібы замеценыя завірухай, белыя-белыя. Над імі гулі раі пчол, выгінаючы аксамітныя спінкі ў венчыках, і неслі ўзятак на новыя пасекі ў свае даўно абжытыя вуллі. Грахоўскі.

пчалаво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Тое, што і пчаляр. [Карн Маеўскі] быў усімі паважаны калгасны пчалавод і сталяр. Шамякін.

пчалаво́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пчалавода, пчалаводства.

пчалаво́дства, ‑а, н.

Тое, што і пчалярства.

пчалаво́дчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пчалаводства, звязаны з ім. Пчалаводчы інвентар.

пчалае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Драпежная птушка сямейства ястрабіных, якая корміцца насякомымі, галоўным чынам пчоламі; асаед.

пчалі́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да пчалы. Пчаліны мёд. Пчаліны рой. Пчаліная калода. Пчаліны звон.

2. у знач. наз. пчалі́ныя, ‑ых. Група сямействаў джаланосных насякомых атрада перапончатакрылых, да якой адносяцца пчала, чмель і інш.

пчальні́к, ‑а, м.

Тое, што і пасека (у 3 знач.). Шэсць дарожак неўзабаве зліліся ў адну, і вяла яна да пчальніка, вуллі якога бялелі ўдалечыні пад густымі ліпамі. Хомчанка.

пчальніко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пчальніка. Пчальніковая гаспадарка.

пчаля́р, ‑а, м.

Той, хто займаецца пчалярствам.