Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

ну́канне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. нукаць.

ну́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., на каго і без дап.

Разм. Гаворачы «ну», паганяць каня або падганяць скаціну. Ходзіць, нукае Араты. Танк. Пастухі выганялі ў поле гавяду. Трубілі ў бяроставыя трубы, гралі на жалейках, крычалі і нукалі. Гартны.

нуклеі́н, ‑у, м.

Арганічнае рэчыва, багатае фосфарам; змяшчаецца ў клетачных ядрах.

[Лац. nucleus — ядро (плода).]

нуклеі́навы, ‑ая, ‑ае.

У выразе: нуклеінавыя кіслоты — палімеры біялагічнага паходжання.

нукло́н, ‑а, м.

Агульная назва часцінак атамнага ядра (пратона і нейтрона).

ну́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., на каго і без дап.

Разм. Аднакр. да нукаць.