Verbum

младагегелья́нец, ‑цца, м.

Паслядоўнік младагегельянства.

младагегелья́нства, ‑а, н.

Ідэалістычная філасофская плынь у Германіі 30–40‑х гг. 19 ст., якая спрабавала выкарыстаць філасофію Гегеля для абгрунтавання неабходнасці буржуазнага пераўтварэння Германіі.

младаграма́тыкі, ‑аў; адз. младаграматык, ‑а, м.

Прадстаўнікі младаграматычнага напрамку ў мовазнаўстве.

младаграматы́чны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з напрамкам у параўнальна-гістарычным мовазнаўстве апошняй чвэрці 19 ст., які выходзіў з суб’ектыўна-ідэалістычнага азначэння мовы як зменлівай псіхафізічнай дзейснасці індывіда.

младапісьме́нны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які атрымаў пісьменнасць у нядаўні час. Младапісьменныя народы.