Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцчшэюя-.
агеёжіоуыьэюя
гжкнпстч

лы́ка, ‑а, н.

Луб з карой маладых лісцевых дрэў (пераважна ліпы); палоска такога лубу з карой. Драць лыка. □ Бацька з адменнага лыка Лапці малым нам пляце; Цень з барадою вялікай Лёг ад яго на куце. Смагаровіч.

•••

Лыка не вяжа гл. вязаць.

Не лыкам шыты гл. шыты.

лы́кавы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з лыка. Лыкавыя лапці.

лы́канне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. лыкаць.

лы́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.

Разм. Піць што‑н. шумнымі глыткамі. Лыкаць ваду.

лы́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да лыкаць.