Verbum

ачкава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ачкаваць.

ачкава́ць, ачкую, ачкуеш, ачкуе; зак., што.

Прышчапляць да якой‑н. расліны вочка іншай расліны.

ачко́, ‑а; Р мн. ‑оў; н.

1. Значок на ігральнай карце ці косці, які абазначае яе вартасць у гульні.

2. Адзінка падліку выйгрышаў у спаборніцтвах, спартыўных гульнях. Набраць найбольшую колькасць ачкоў.

3. Від азартнай карцёжнай гульні. Па абрыўках слоў Сіпак здагадаўся, што паліцаі іграюць у ачко. Лынькоў.

ачко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ачка (у 2 знач.). Падвядзенне вынікаў спаборніцтва па ачковай сістэме.