Verbum

квета...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «кветка», напрыклад: кветаед, кветаножка, кветаложа.

кветае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Назва некаторых відаў жукоў, якія кормяцца бутонамі і кветкамі раслін. Яблыневы кветаед.

кветало́жа, ‑а, н.

Расшыраны верх кветаножкі, на якім размешчаны пялёсткі, песцікі і тычынкі кветкі.

кветано́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Частка сцябла, якая нясе кветку.

кветано́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае кветкі, дае кветкі. Кветаносныя расліны.

кве́тачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Памянш.-ласк. да кветка.

•••

Гэта яшчэ (толькі) кветачкі гл. гэта.

кве́тачніца ​¹, ‑ы, ж.

Работніца, якая вырабляе штучныя кветкі, а таксама прадаўшчыца кветак.

кве́тачніца ​², ‑ы, ж.

Муха, шкоднік сельскагаспадарчых раслін.

кве́тачны, ‑ая, ‑ае.

Прыгатаваны з кветак. Кветачны адэкалон. Кветачная эсенцыя.

кве́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Орган размнажэння ў пакрытанасенных раслін, які развіваецца з пупышкі (бутона) і складаецца з кветаножкі, кветаложа, чашачкі, вяночка, звычайна каляровага, тычынак і песціка (песцікаў). Апылкаванне кветак. □ Кветкі, якія згортвалі нанач свае пялёсткі, распусціліся, і вакол іх звінелі пчолы, бомкалі чмялі. Дайліда. // Гэта частка расліны разам са сцяблом. Букет палявых кветак.

2. Травяністая расліна, якая прыгожа і пахуча цвіце. Пакаёвыя кветкі. Садзіць кветкі.

•••

Жывыя кветкі — натуральныя, не штучныя кветкі.

кветкаво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Той, хто займаецца кветкаводствам.