счэ́сванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. счэсваць 1 — счасаць 1.
счэ́сванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. счэсваць 2 — счасаць 2.
счэ́свацца 1, ‑аецца; незак.
1. Незак. да счасацца 1.
2. Зал. да счэсваць 1.
счэ́свацца 2, ‑аецца; незак.
1. Незак. да счасацца 2.
2. Зал. да счэсваць 2.
счэ́сваць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да счасаць 1.
счэ́сваць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да счасаць 2.
счэ́ска, ‑і, ДМ счэсцы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. счэсваць 1 — счасаць 1 (у 1 знач.).
сшале́лы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і ашалелы. Вецер сшалелы разбягаецца ў полі, [захоплівае] цэлыя горы снегу, нясе іх і, наляцеўшы на адзінокую ў полі хатку, закідвае яе снегам. Галавач.
сшале́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм. Тое, што і ашалець. [Лёкса] ўспомніла, як адзін раз, як не сшалеўшы, Лявон падняў на яе руку, і яна, перапалоханая, схапіла з пасцелі соннага Івана і закрылася ім. Кудравец.
сшарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.
Разм. Знішчыць, сапсаваць шараваннем. Маці, відаць, цэлы гай Сярдзітых гальнёў сшаравала, Пакуль падлога Зрабілася гладкая. Барадулін.
сша́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Знішчыць, пашкодзіць шарканнем. Сшаркаць падлогу.
сшарэ́лы, ‑ая, ‑ае.
Які стаў шэрым. Сшарэлы твар.
сшарэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.
1. Стаць шэрым. — Што такое? Нічога не разумею! — выціснуў .. [Цімох] з сябе, спалатнеўшы, альбо больш дакладна сказаць — сшарэўшы, бо ягоны твар сваім колерам зраўняўся з колерам дыму. Дубоўка. Мне здалося, што драўляны будынак, пабудаваны літарай «П», сшарэў. Місько.
2. безас. Пра надыход змроку, вечара. На дварэ ўжо сшарэла, калі .. [Ліда] апынулася каля дзвярэй свайго дома. Чарнышэвіч. Непрыкметна сшарэла, разам з дажджом прыйшоў вечар. Дамашэвіч.