Verbum

сабе́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сабеяў, які належыць, уласцівы ім. Сабейскае пісьмо. Сабейскія плямёны.

сабеко́шт, ‑у, М ‑шце, м.

Грашовае выражэнне выдаткаў на выраб прадукцыі, якія складаюцца з затрат на сродкі вытворчасці і заработную плату. У выніку правядзення рацыяналізацыі вытворчасці павышалася заработная плата рабочых пры адначасовыя зніжэнні сабекошту прадукцыі. «Весці».

сабе́с, ‑а, м.

1. Сацыяльнае забеспячэнне.

2. Назва ўстановы, якая займаецца пытаннямі сацыяльнага забеспячэння. Накіраваць дакументы ў сабес.

сабе́саўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сабеса, належыць яму. Сабесаўскі служачы.

сабо́, нескл., н.

Абутак на драўлянай падэшве або выдзеўбаны з дрэва.

[Фр. sabot.]

сабо́й (сабо́ю)

гл. сябе.

сабо́р, ‑а і ‑у, м.

1. ‑у. У дарэвалюцыйнай Расіі — сход службовых ці выбарных асоб. Земскі сабор.

2. ‑у. Сход, з’езд прадстаўнікоў вышэйшага духавенства хрысціянскай царквы.

3. ‑а. Галоўная або вялікая царква ў горадзе, манастыры. Кафедральны сабор. □ Мікалаеўскія саборы ўрачыста і гучна блямкнуў звон. Асіпенка. Саборы збудаваны хітра і з толкам: І ловяць, і страшаць, і глушаць цябе. Панчанка.

сабо́раванне, ‑я, н.

Царкоўны абрад — памазанне ялеем цела цяжкахворага або паміраючага чалавека.

сабо́раваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад сабораваць.

сабо́равацца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак. і незак.

1. Прыняць (прымаць) сабораванне.

2. толькі незак. Зал. да сабораваць.