Verbum

убрукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Разм. Забрукаваць поўнасцю, цалкам; выбрукаваць. Убрукаваць усю вуліцу.

убруко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да убрукаваць.

убрыкну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

1. Ударыць, выцяць задняй нагой, заднімі нагамі (пра капытных жывёл). Конь хадзіў на выгане, ніяк не хацеў лавіцца і нават два разы ўбрыкнуў Юзіка. Крапіва.

2. перан. Разм. Пакрыўдзіць, зняважыць. Лемяшэвіч, праўда, ведаў, што не надта любіць яго Арэшкін і што чалавек гэты здольны пры выпадку ўбрыкнуць знянацку. Шамякін.

убудава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. убудаваць.

убудава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад убудаваць.

убудава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., што.

Пабудаваць, збудаваць унутры чаго‑н.

убудо́ўванне, ‑я, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. убудоўваць — убудаваць.

убудо́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да убудоўваць.

убудо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да убудаваць.

убу́ханы, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад убухаць.