краманьёнскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да краманьёнцаў.
краманьёнцы, ‑аў; адз. краманьёнец, ‑нца, м.
Людзі эпохі позняга палеаліту.
[Ад геагр. назвы.]
крамзану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
Аднакр. да крэмзаць.
крамзе́ль, выкл. у знач. вык.
Разм. Ужываецца ў значэнні дзеясловаў крэмзаць, крамзоліць.
крамзо́лі, ‑яў; адз. крамзоля, ‑і, ж.
Разм. Невыразна, непрыгожа напісаныя літары; каракулі.
крамзо́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак.
Разм. Няўмела, неакуратна пісаць; крэмзаць, драпаць. Пакуль ён быў малы, бацька вельмі не прыглядаўся, што там крамзоліць дзіця. Сабаленка.
кра́мка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.
Памянш. да крама; невялікая крама. [Волька] ўжо абышла кааператыўныя крамкі: купіла газы, цукерак дзецям, мыла, дастала і хусцінку старой. Васілевіч.
крамлёўскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да крамля. Крамлёўскія куранты. Крамлёўская сцяна.
кра́мнік, ‑а, м.
Разм. Уладальнік крамы або прадавец у краме.
крамні́на, ‑ы, ж.
Разм. Матэрыя фабрычнага вырабу. [Кастусь] пачаў угаворваць [Волечку] не шкадаваць тых грошай за каня і набраць крамніны на плацце. Чорны.