Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

гравірава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. гравіраваць.

гравірава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад гравіраваць.

2. у знач. прым. З разнымі ўзорамі, надпісамі. Гравіраваныя вырабы. Гравіраваная ваза.

гравірава́цца, ‑руецца; незак.

Зал. да гравіраваць.

гравірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

1. Выразаць узоры, надпісы на метале, дрэве, шкле і пад. пры дапамозе спецыяльных разцоў або хімічных сродкаў. Гравіраваць на метале.

2. Выразаць клішэ для гравюры. Гравіраваць ілюстрацыі для часопіса.

[Ад фр. graver.]

гравіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. гравіраваць.

2. Рысунак або надпіс, выразаны на чым‑н. Ваза з гравіроўкай.

гравіро́ўшчык, ‑а, м.

Тое, што і гравёр.

гравіро́ўшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да гравіроўшчык.

гравітацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Заснаваны на законе прыцягнення. Гравітацыйнае поле.

гравіта́цыя, ‑і, ж.

Уласцівасць матэрыі, якая выражаецца ва ўзаемапрыцягненні цел; сусветнае прыцягненне.

[Ад лац. gravitas — цяжар.]

гравіясарціро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

Машына для сарціроўкі гравію.