Verbum

вуго́льчык, ‑а, м.

Памянш.-ласк. да вугаль (у 2 знач.); вугельчык. [Лукаш] прыкленчыў, нахіліўся да агню, узяў вугольчык, здзьмухнуў з яго попел і палажыў у люльку. Пальчэўскі.

вуго́р ​¹, ‑гра, м.

Рыба атрада касцістых, падобная на змяю. Тут былі доўгія, як змеі, вугры, страшныя вусатыя самы, паласатыя скумбрыі. Арабей.

вуго́р ​², ‑гра, м.

Невялікі бугарок на скуры, утвораны тлушчавай пробкай.

вуграва́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць вуграватага. Вуграватасць скуры.

вуграва́ты, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты, усыпаны вуграмі ​². Вуграваты твар.

вугрападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Падобны з выгляду на вугра ​¹.

вугрападо́бныя, ‑ых.

Атрад рыб, да якога належыць вугор ​¹.

вугро́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вугра ​¹.

вугры́сты, ‑ая, ‑ае.

Усыпаны вуграмі ​², з вялікай колькасцю вугроў ​². Вугрысты твар.

вугры́ца, ‑ы, ж.

Лічынка міногі.