Verbum

глазуро́вачны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для глазуравання. Глазуровачная машына.

глазуро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. глазураваць.

гламазда́, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Разм. пагард. Пра нязграбную рэч, няўклюднага чалавека.

гламаздава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. пагард. Нязграбны, няўклюдны. Марцін павярнуўся да гламаздаватага, самаробнага стала і кіўком галавы паклікаў Міхалькова. Кавалёў. Успамінаўся [Васілю] чамусьці.. [Клыбікаў] бацька, гэткі ж высокі і гламаздаваты, як сын. М. Стральцоў.

гла́маць,

гл. глэмаць.

гла́нды, ‑аў; адз. гланда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Разм. Тое, што і міндаліны.

[Ад лац. glans (glandis) — жолуд.]

гласа́рый, ‑я, м.

Тлумачальны слоўнік малавядомых і ўстарэлых слоў да якога‑н. тэксту, звычайна старажытнага.

[Лац. glossarium.]

гла́сны, ‑ага, м.

Член гарадской думы, земскага павятовага і губернскага сходу ў дарэвалюцыйнай Расіі. [Настаўнік:] Гласныя ад сялян у земстве, па сутнасці, зусім безгалосыя, там галасоў больш дваранскіх, чым сялянскіх. Галавач.

глатагані́чны, ‑ая, ‑ае.

Моватворчы. Глатаганічны працэс.

глатаго́нія, ‑і, ж.

Паходжанне і развіццё мовы.

[Грэч. glotta — мова і gonos — нараджэнне.]