Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

вуглякі́слы, ‑ая, ‑ае.

У састаў якога ўваходзіць вугальная кіслата. Вуглякіслыя злучэнні. Вуглякіслая вапна.

•••

Вуглякіслы газ гл. газ.

вугляко́п, ‑а, м.

Уст. Шахцёр.

вуглямы́йка, ‑і, ж.

Фабрыка па абагачэнню каменнага вугалю шляхам вымывання з яго дамешак.

вугляно́снасць, ‑і, ж.

Ступень канцэнтрацыі каменнага вугалю ў вугальных басейнах.

вугляно́сны, ‑ая, ‑ае.

Багаты каменным вугалем. Вугляносны басейн. Вугляносны пласт.

вугляпа́л, ‑а, м.

Спецыяліст па вуглепаленню.

вугля́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Вагон, прыстасаваны для перавозу вугалю.

вугляро́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Хімічны элемент, які з’яўляецца асновай усіх арганічных рэчываў у прыродзе.

вугляро́дзісты, ‑ая, ‑ае.

З дамешкай вугляроду. Вугляродзістая сталь.

вугляро́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вугляроду. Вугляроднае жыўленне раслін.