Verbum

ачо́с, ‑у, м.; зб.

Адходы пры часанні воўны і пад.; тое, што і ачоскі. Ільняны ачос. Ваўняны ачос.

ачо́скавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ачоскаў.

ачо́скі, ‑аў; адз. няма.

Рэшткі, адходы пры часанні. Ільняныя ачоскі.

ачува́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да ачуцца.

ачужэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Які страціў сувязь з блізкімі, знаёмымі, аддаліўся, стаў чужым. Тры дні.. [Даніла] тады нічога не браў у рот, а хадзіў, як разбіты, — пануры і ачужэлы. Скрыган.

ачужэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

Страціць сувязь з блізкімі, знаёмымі, стаць чужым. — От, братка, — кажа сястра, — ты ўжо нават пазабываўся, як што і зваць, ты ўжо зусім ачужэў. Скрыган.

ачуме́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які страціў разважлівасць; адурэлы. Час быў выйграны. Гітлераўцы, адстрэльваючыся, беглі, як ачумелыя. Кавалёў.

ачуме́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Страціць разважлівасць; адурэць. Як праслухаў далей старога, дык ачумеў і не ачухаўся, аж пакуль да нас дабег. Шынклер.

ачу́ньванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ачуньваць — ачуняць.

ачу́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да ачуняць.