Verbum

крыміналі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст у галіне крыміналістыкі.

крыміналі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да крыміналіст.

крыміналі́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Юрыдычная дысцыпліна, якая вывучае методыку, тактыку і тэхніку расследавання злачынстваў.

[Ад лац. criminalis — злачынны.]

крыміналісты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да крыміналістыкі. Крыміналістычны метад. Крыміналістычная экспертыза.

крымінало́гія, ‑і, ж.

Вучэнне аб злачыннасці як сацыяльнай з’яве.

[Ад лац. crimen — злачынства і lógos — вучэнне.]

крыміна́льнік, ‑а, м.

Той, хто ўчыніў злачынства супраць жыцця або маёмасці. [Цімох Будзік] адбыў два гады арыштанцкіх рот за падпал панскай стадолы, сядзеў як крымінальнік. Колас.

крыміна́льны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны са злачынствам; злачынны. Крыштальная справа. Крымінальны выпадак.

крыміно́лаг, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне крыміналогіі.

крымпле́н, ‑у, м.

Сінтэтычная тканіна з поліэфірнага валакна.

крымпле́навы, ‑ая, ‑ае.

Пашыты, зроблены з крымплену. Крымпленавая сукенка.