крыку́ха, ‑і,
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVuкрыла́н, ‑а,
Млекакормячая жывёліна атрада рукакрылых, якая корміцца пладамі.
крыла́тка, ‑і,
1. Верхняя мужчынская адзежына ў выглядзе плашча з палярынай, якую насілі ў 19 і ў пачатку 20 стст.
2. Плод некаторых раслін (клёна, ясеня і пад.) з тонкім крылом, якое дае плоду магчымасць ляцець у паветры.
крыла́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае крылы; з крыламі (у 1, 2 і 3 знач.).
2.
•••
кры́лле, ‑я,
Крылы.
крыло́, ‑а́;
1. Орган у птушак, насякомых і некаторых млекакормячых, які служыць для лятання.
2. Плоская паверхня самалёта, якая падтрымлівае яго ў паветры.
3. Лопасць ветранога млына або параходнага вінта.
4. Покрыўка над колам аўтамабіля, веласіпеда і пад. для засцярогі ад пырскаў вады і гразі.
5. У невадзе — кожная з дзвюх бакавых частак сеткі, якія знаходзяцца з абодвух бакоў куля.
6. Бакавы корпус або бакавая частка пабудовы.
7. Правая або левая частка строю, баявога парадку войска; фланг.
8. Крайняя (левая або правая) групоўка якой‑н. палітычнай арганізацыі, буржуазнай партыі.
•••
крыль, ‑я,
Прамысловая назва планктонных марскіх рачкоў.
[Ад гал. kriel — драбяза.]
кры́льца і кры́лца, ‑а,
крыміна́л, ‑у,
крыміналагі́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да крыміналогіі.