сабакападо́бны, ‑ая, ‑ае.
Па выгляду падобны да сабакі. Сабакападобныя малпы.
сабака́р, ‑а, м.
1. Чалавек, які даглядае сабак у спецыяльным гадавальніку, у сабачніку.
2. Лаянк. Той, хто ганяе, дражніць сабак. Прыбегла і мая ўстрывожаная маці... А як паглядзела, што мы вясёлыя і здаровыя, на цёплай печы грэемся, узрадавалася і кажа: — Дык няхай мо ў вас і начуе мой сабакар? Якімовіч.
3. Разм. Брахун, чалавек, які любіць лаяцца, гаворыць брыдкія словы. Тады ўзяўся ажаніць.. [Івана] купец з мястэчка, свінабой. От, сабакар і п’яніца, ды брахаць вельмі спрытны. Брыль.
сабака́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Разм. Жан. да сабакар (у 3 знач.).
сабака́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сабакарні (у 1 знач.). Сабакарны двор.
сабака́рня, ‑і, ж.
1. Памяшканне для сабак; сабачнік.
2. Разм. Зграя сабак. Як настае дзень, так і лезе з нажом да горла жонка: «Сабакарню цэлую развёў... Патапі, а то...». Сачанка. У сто сабачых галасоў завыла сабакарня. Зарыцкі.
сабака́рскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сабакара, які належыць, уласцівы яму. Сабакарская пасада. Сабакарскія абавязкі.
саба́каў, ‑ава.
Разм. Які належыць сабаку. Сабакаў хвост. □ Але хто гэта будзе лічыцца з сабакавымі жаданнямі? Дамашэвіч.
сабалёвы, ‑ая, ‑ае.
Зроблены з футра собаля. Сабалёвая шапка.
сабалі́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да собаля. Сабаліны запаведнік.
2. Нар.-паэт. Густы, цёмны, шаўкавісты (пра бровы). Сабаліныя бровы.
сабалі́ха, ‑і, ДМ ‑лісе, ж.
Самка собаля.