Verbum

гіперэмі́я, ‑і, ж.

Спец. Прыліў крыві да якога‑н. органа або часткі цела.

[Ад грэч. hypér — над, звыш і háima — кроў.]

гіпнапе́дыя, ‑і, ж.

Спец. Навучанне ў час натуральнага сну.

[Ад грэч. hýpnos — сон і paidéia — навучанне, выхаванне.]

гіпнатызава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. гіпнатызаваць; тое, што і гіпноз (у 2 знач.).

гіпнатызава́цца, ‑зуецца; незак.

Зал. да гіпнатызаваць.

гіпнатызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; незак., каго-што.

Выклікаць гіпноз (у 1 знач.) шляхам унушэння. Гіпнатызаваць хворага. // перан. Выклікаючы пэўныя думкі, адносіны да сябе, расслабляць чыю‑н. волю, непрыметна браць пад свой уплыў. [Славік] гіпнатызаваў сваёй здзіўляючай незалежнасцю. Шамякін.

гіпнатыза́цыя, ‑і, ж.

Тое, што і гіпнатызаванне. Гіпнатызацыя хворага.

гіпнатызёр, ‑а, м.

Чалавек, які мае здольнасць гіпнатызаваць; урач, які лечыць гіпнозам.

гіпнаты́зм, ‑у, м.

1. Сукупнасць з’яў (павышаная ўнушальнасць, самнамбулізм і інш.), якія ўзнікаюць пры гіпнозе.

2. Уст. Тое, што і гіпноз (у 1 знач.). Лячэнне гіпнатызмам.

3. перан. Здольнасць уздзейнічаць на каго‑н. Гіпнатызм музыкі.

гіпнаты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гіпнозу, гіпнатызму. Гіпнатычны сон. // перан. Здольны моцна ўздзейнічаць на каго‑н. Гіпнатычная сіла музыкі.

гіпнатэрапі́я, ‑і, ж.

Спец. Тэрапія, якая ажыццяўляцца метадам гіпнатычнага ўздзеяння.

[Ад грэч. hýpnos — сон і therapeia — лячэнне.]