Verbum

хаму́тнік, ‑а, м.

Майстар, які вырабляе хамуты; рымар.

хаму́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да хамута (у 1, 3 знач.). Хамутнае пакрыццё. Хамутнае злучэнне труб.

хаму́цік, ‑а, м.

1. Памянш. да хамут (у 1 знач.).

2. Спец. Злучальная дэталь кальцавой формы.

3. Спец. Заціскачка ў металарэзным станку, якая перадае вырабу вярчэнне ад патрона.

•••

Прыцэльны хамуцік — папярочная планка на рамцы вінтовачнага прыцэла.

хамуці́на, ‑ы, ж.

Мяккі валік з лямцу, які прымацоўваецца пад клешчы хамута, каб яны не націралі шыю каню. Крыху супакоіўшыся, .. [стары] падышоў да мокрага напалоханага каня, пагладзіў яго па шыі, потым выцягнуў з-пад хамуціны грыву, праверыў супоню, адпусціў церассядз[ёлак.] Ляўданскі.

хамя́к, ‑а, м.

Грызун сямейства мышыных, шкоднік палявых і агародных культур.

хамяко́ў, ‑ова.

Які належыць хамяку. Хамяковы лапы. Хамякова нара.

хамя́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да хамяка, належыць хамяку. Хамячыя сляды. Хамячая шкурка.

хамячы́ны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і хамячы.