Verbum

умало́ць, умялю, умелеш, умеле; зак., што.

Разм. З’есці з вялікім апетытам; умяць. Умалоць кавалак хлеба.

умаля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да умаліць.

уманці́раваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад уманціраваць.

уманці́равацца, ‑руецца; зак.

Змясціцца ўнутры, злучыцца з астатнімі часткамі чаго‑н.

уманці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Манціруючы, уставіць, змясціць што‑н. унутр чаго‑н. У тумбачку, што стаяла ў спальні, Валодзя Кунько ўманціраваў маленькі, сабраны ім самім радыёпрыёмнік. Васілеўская.

умарне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Схуднець, змарнець. [Маці:] — А ты ж [Андрэй] і без таго паблажэў, учарнеў, умарнеў. Мележ.

умаро́жаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад умарозіць.

умаро́жвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да умарожваць.

умаро́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да умарозіць.

умаро́зіць, ‑рожу, ‑розіш, ‑розіць; зак., што.

Змясціць што‑н. у вадкасць, якая замярзае, і даць там умацавацца пад дзеяннем марозу.