Verbum

русі́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Сукупнасць навук, якія вывучаюць рускую мову, літаратуру і культуру.

русі́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да русіста.

русіфікава́цца, ‑куюся, ‑куешся, ‑куецца; зак. і незак.

1. Стаць (станавіцца) рускім па культуры, звычаях.

2. толькі незак. Зал. да русіфікаваць.

русіфікава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., каго.

Зрабіць (рабіць) рускім па мове, звычаях.

русіфіка́тар, ‑а, м.

Той, хто ажыццяўляе русіфікацыю.

русіфіка́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да русіфікатара, русіфікацыі.

русіфіка́тарства, ‑а, н.

Дзейнасць русіфікатара; русіфікацыя.

русіфіка́цыя, ‑і, ж.

У царскай Расіі — насільнае распаўсюджанне рускай мовы і культуры сярод нацыянальных меншасцей. Царскае самадзяржаўе вякамі праводзіла палітыку гвалтоўнай русіфікацыі ўскраінных народнасцей. «Весці».

ру́ская,

гл. рускія.

ру́скі ​¹,

гл. рускія.

ру́скі ​², ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да Русі. Расіі. Руская гісторыя. Руская прырода. Рускае грамадства.

2. Які мае адносіны да рускіх, належыць ім. Руская мова. Руская культура. // Уласцівы рускім, такі, як у рускіх. Рускі характар.