кра́жысты, ‑ая, ‑ае.
Тоўсты, каржакаваты (пра дрэва, палена).
кра́жысты, ‑ая, ‑ае.
Тоўсты, каржакаваты (пра дрэва, палена).
краі́на, ‑ы,
1. Мясцовасць, тэрыторыя, край (у 2 знач.).
2. Дзяржава.
край 1, ‑ю,
1. Канечная лінія, якая абмяжоўвае якую‑н. паверхню, а таксама частка паверхні, што прылягае да гэтай лініі.
2. Вобласць, мясцовасць, што вылучаюцца па якой‑н. характэрнай прымеце.
3. Буйная адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў СССР.
•••
край 2,
край...
Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «краявы», напрыклад:
кра́йнасць, ‑і,
1. Празмернае праяўленне чаго‑н., крайняя ступень чаго‑н.
2.
3. Вельмі цяжкае і небяспечнае становішча.
•••
кра́йне,
Вельмі, надзвычайна.
кра́йні, ‑яя, ‑яе.
1. Які знаходзіцца з краю, на краі.
2. Надзвычайны, выключны.
3. Найбольш радыкальны, рашучы, непрымірымы (пра погляды, напрамкі, палітычныя групоўкі і пад.).
4. Які далей нельга адкладваць, пераносіць; апошні (пераважна пра час).
•••
кракавя́к, ‑а,
Польскі нацыянальны танец, а таксама музыка да гэтага танца.
[Польск. krakowiak.]
кракадзі́л, ‑а,
Буйны паўзун з тоўстай панцырнай скурай, які водзіцца ў вадаёмах трапічных краін.
[Грэч. krokodeilos.]
кракадзі́лавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да кракадзіла; зроблены са скуры кракадзіла.