Verbum

гіпербалі́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць гіпербалічнага ​¹; празмернасць. Гіпербалічнасць ацэнкі.

гіпербалі́чны ​¹, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гіпербалы ​¹, багаты гіпербаламі. Гіпербалічнае параўнанне. Гіпербалічны стыль. // Перабольшаны. Гіпербалічная пахвала.

гіпербалі́чны ​², ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гіпербалы ​². Гіпербалічнае сячэнне.

гіпербало́ід, ‑а, М ‑дзе, м.

Паверхня, якая ўтвараецца вярчэннем гіпербалы ​².

гіпертані́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гіпертаніі (у 1 знач.).

•••

Гіпертанічная хвароба гл. хвароба.

гіпертані́я, ‑і, ж.

1. Павышэнне крывянога ціску.

2. Разм. Тое, што і гіпертанічная хвароба (гл. хвароба).

[Ад грэч. hypér — звыш і tónos — напружанне.]

гіперто́нік, ‑а, м.

Разм. Чалавек, які хварэе гіпертанічнай хваробай.

гіпертрафі́раваны, ‑ая, ‑ае.

Вельмі павялічаны ад гіпертрафіі. Гіпертрафіраванае сэрца. // перан. Празмерны. Гіпертрафіраваны страх.

гіпертрафі́равацца, ‑руецца; зак. і незак.

Празмерна павялічыцца (павелічацца) ад гіпертрафіі.

гіпертрафі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гіпертрафіі.

гіпертрафі́я, ‑і, ж.

Павелічэнне аб’ёму якога‑н. органа ці тканкі цела ў выніку змянення іх функцыі або хваробы. Гіпертрафія мускула. Гіпертрафія сэрца. // перан. Празмернае развіццё чаго‑н. Гіпертрафія чуллівасці.

[Грэч. hypér — звыш і trophē — ежа.]