Verbum

грэк,

гл. гракі.

грэ́кі, ‑аў; адз. грэк, ‑а, м.; грачанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. грачанкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Грэцыі.

грэ́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Прыстасаванне для штучнага абагравання каго‑, чаго‑н. уздзеяннем гарачай вады, электрычнасці і пад. Рызінавая грэлка. Прыкласці грэлку да ног.

грэ́на, ‑ы, ж., зб.

Яйцы матыля шаўкапрада, з якіх развіваюцца вусені, што даюць шаўкавічныя коканы.

[Фр. graine.]

грэнадзёр, ‑а, м.

1. У 17–18 стст. салдат, навучаны кіданню ручных гранат.

2. У царскай арміі і некаторых зарубежных арміях — салдат або афіцэр адборных (па высокаму росту) пяхотных і кавалерыйскіх часцей.

[Фр. grenadier.]

грэнадзёрскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да грэнадзёра, грэнадзёраў, складаецца з іх. Грэнадзёрскі полк. Грэнадзёрскі рост.

грэна́ж, ‑у, м.

Нарыхтоўка і атрыманне грэны.

грэна́жны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з атрыманнем грэнажу. Грэнажная станцыя. Грэнажная вытворчасць.

грэ́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Падсмажаны на масле і падсушаны кусочак белага хлеба. Суп з грэнкамі.

грэ́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад грэць.

2. у знач. прым. Цёплы, падагрэты. Грэтая вада.