Verbum

паадмярза́ць, ‑ае; зак.

Адмерзнуць — пра многае. Вушы паадмярзалі. Пальцы паадмярзалі.

паадмята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адмесці ўбок усё, многае. Паадмятаць лісце ад парога.

паадне́квацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Аднеквацца, адмаўляцца на працягу нейкага часу. Алёшка добра прагаладаўся, але, як і належыць госцю, спачатку пааднекваўся, а потым прысеў да стала. Кухараў.

паадніма́цца, ‑аецца; зак.

Разм. Адняцца ў выніку паралічу — пра ўсё, многае. Рукі пааднімаліся.

паадніма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Адняць, адставіць ад чаго‑н. усё, многае. Пааднімаць драбіны ад сцяны.

2. безас. Паралізаваць многае. Ногі пааднімала.

3. Спыніць кармленне малаком маці — пра ўсіх, многіх.

паадно́сіць, ‑ношу, ‑носіш, ‑носіць; зак., каго-што.

1. Аднесці, занесці адно за другім усё, многае або ўсіх, многіх. Паадносіць пазычаны посуд. Паадносіць дзяцей у яслі.

2. Аднесці, аддаліць, перамясціць на нейкую адлегласць усё, многае. Вецер паадносіў лісце. Паадносіць платы ад дарогі.

паадпада́ць, ‑ае; зак.

Адпасці, адваліцца ад чаго‑н. у многіх месцах; адпасці ва ўсіх, многіх. Паадпадаў тынк. У аленяў паадпадалі рогі.

паадпа́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Адпаяць адно за другім усё, многае; адпаяць у многіх месцах.

паадпа́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адпаліць усё, многае. Паадпальваць канцы нітак.

паадпаўза́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

Разм. Адпаўзці ўбок, на нейкую адлегласць — пра ўсіх, многіх.